Αντιμέτωπα με ψυχολογικά προβλήματα τα παιδιά των φυλακισμένων.
Εμφανίζουν 2,5 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά
Ορατές είναι οι συνέπειες του εγκλεισμού ενός ή και των δύο γονέων στην ψυχολογία ενός παιδιού, που έχει αυξημένες κατά 2,5% πιθανότητες να εμφανίσει ψυχολογικά προβλήματα σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά.
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα ενός τριετούς ευρωπαϊκού προγράμματος, σύμφωνα με το οποίο οι κυβερνήσεις, οι αστυνομικές και δικαστικές Αρχές συχνά δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τις ανάγκες πάνω από 800.000 παιδιών, τα οποία ζουν χωρίς τους γονείς τους, επειδή αυτοί φυλακίστηκαν.
Το τριετές πρόγραμμα «Coping», που μόλις ολοκληρώθηκε, συντονίστηκε από το βρετανικό πανεπιστήμιο του Χάντερσφιλντ, με επικεφαλής την καθηγήτρια Αντέλ Τζόουνς, σύμφωνα με το BBC, χρηματοδοτήθηκε από το 7ο Πρόγραμμα Πλαίσιο για την Έρευνα της Ε.Ε. και εστιάστηκε σε τέσσερις χώρες: Βρετανία, Σουηδία, Γερμανία και Ρουμανία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι πολλά παιδιά φυλακισμένων παραμελούνται από το σύστημα και παράλληλα υποφέρουν το κοινωνικό στίγμα, καθώς και άλλα κοινωνικά μειονεκτήματα.
Το πρόγραμμα συστήνει στις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες και Αρχές να δείξουν μεγαλύτερη ευαισθησία και να δώσουν προτεραιότητα στις ανάγκες των παιδιών των φυλακισμένων, από την αρχική φάση σύλληψης του γονέα έως την κοινωνική υποστήριξη του παιδιού μετά την φυλάκιση του πατέρα ή της μητέρας του. Ιδιαίτερα τονίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έρχεται σε επαφή με τους φυλακισμένους γονείς του και, σε αυτό το πλαίσιο, να λαμβάνεται υπόψη η λογική απόσταση της φυλακής του γονέα από την κατοικία του παιδιού.
Η Τζόουνς τόνισε ότι «ήδη από την πρώτη στιγμή της σύλληψης του γονέα ή της αστυνομικής έρευνας στο σπίτι του, η όλη διαδικασία μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο στρες σε ένα παιδί, ιδίως αν συμβούν γεγονότα όπως το σπάσιμο της πόρτας από τους αστυνομικούς για να μπουν στο σπίτι ή η ακινητοποίηση του γονιού με χειροπέδες. Στα παιδιά σπάνια δίνεται μια εξήγηση για το τι συμβαίνει και συχνά δεν έχουν καν την ευκαιρία να αποχαιρετίσουν τους γονείς τους που συλλαμβάνονται.
Η τραυματική εμπειρία για ένα παιδί μπορεί να επιδεινωθεί, αν καταστραφούν προσωπικά αντικείμενα του, όπως παιγνίδια, π.χ. κατά την έρευνα των αστυνομικών στο σπίτι για ναρκωτικά». Οι ερευνητές επισημαίνουν πως τα παιδιά των φυλακισμένων εκτίθενται σε πολλαπλές ψυχολογικές και κοινωνικές πιέσεις, καθώς η οικογένειά τους διαλύεται, συνήθως βιώνουν αυξημένες οικονομικές δυσκολίες, ενώ τα ίδια αισθάνονται να στιγματίζονται από την κοινωνία. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν χαρακτηρίσει αυτή την κατηγορία παιδιών ως μία από τις πιο ευάλωτες στον κόσμο.
newsbeast
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα ενός τριετούς ευρωπαϊκού προγράμματος, σύμφωνα με το οποίο οι κυβερνήσεις, οι αστυνομικές και δικαστικές Αρχές συχνά δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τις ανάγκες πάνω από 800.000 παιδιών, τα οποία ζουν χωρίς τους γονείς τους, επειδή αυτοί φυλακίστηκαν.
Το τριετές πρόγραμμα «Coping», που μόλις ολοκληρώθηκε, συντονίστηκε από το βρετανικό πανεπιστήμιο του Χάντερσφιλντ, με επικεφαλής την καθηγήτρια Αντέλ Τζόουνς, σύμφωνα με το BBC, χρηματοδοτήθηκε από το 7ο Πρόγραμμα Πλαίσιο για την Έρευνα της Ε.Ε. και εστιάστηκε σε τέσσερις χώρες: Βρετανία, Σουηδία, Γερμανία και Ρουμανία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι πολλά παιδιά φυλακισμένων παραμελούνται από το σύστημα και παράλληλα υποφέρουν το κοινωνικό στίγμα, καθώς και άλλα κοινωνικά μειονεκτήματα.
Το πρόγραμμα συστήνει στις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες και Αρχές να δείξουν μεγαλύτερη ευαισθησία και να δώσουν προτεραιότητα στις ανάγκες των παιδιών των φυλακισμένων, από την αρχική φάση σύλληψης του γονέα έως την κοινωνική υποστήριξη του παιδιού μετά την φυλάκιση του πατέρα ή της μητέρας του. Ιδιαίτερα τονίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έρχεται σε επαφή με τους φυλακισμένους γονείς του και, σε αυτό το πλαίσιο, να λαμβάνεται υπόψη η λογική απόσταση της φυλακής του γονέα από την κατοικία του παιδιού.
Η Τζόουνς τόνισε ότι «ήδη από την πρώτη στιγμή της σύλληψης του γονέα ή της αστυνομικής έρευνας στο σπίτι του, η όλη διαδικασία μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο στρες σε ένα παιδί, ιδίως αν συμβούν γεγονότα όπως το σπάσιμο της πόρτας από τους αστυνομικούς για να μπουν στο σπίτι ή η ακινητοποίηση του γονιού με χειροπέδες. Στα παιδιά σπάνια δίνεται μια εξήγηση για το τι συμβαίνει και συχνά δεν έχουν καν την ευκαιρία να αποχαιρετίσουν τους γονείς τους που συλλαμβάνονται.
Η τραυματική εμπειρία για ένα παιδί μπορεί να επιδεινωθεί, αν καταστραφούν προσωπικά αντικείμενα του, όπως παιγνίδια, π.χ. κατά την έρευνα των αστυνομικών στο σπίτι για ναρκωτικά». Οι ερευνητές επισημαίνουν πως τα παιδιά των φυλακισμένων εκτίθενται σε πολλαπλές ψυχολογικές και κοινωνικές πιέσεις, καθώς η οικογένειά τους διαλύεται, συνήθως βιώνουν αυξημένες οικονομικές δυσκολίες, ενώ τα ίδια αισθάνονται να στιγματίζονται από την κοινωνία. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν χαρακτηρίσει αυτή την κατηγορία παιδιών ως μία από τις πιο ευάλωτες στον κόσμο.
newsbeast
.jpg)
.jpg)