Έλληνες εφοπλιστές: Βγάζουν λεφτά και από οικολογικά εγκλήματα
Ούτε μπροστά στη διάπραξη οικολογικών καταστροφών διστάζουν κάποιοι Έλληνες εφοπλιστές, για να αυξήσουν τα ήδη ιλιγγιώδη κέρδη τους.
Εδώ, θα πει κάποιος, αρνούνται να πληρώσουν τον φόρο αλληλεγγύης, που πληρώνουν όλοι οι Έλληνες, από τον μεγαλοεπιχειρηματία, τον μισθωτό, τον συνταξιούχο μέχρι τον άνεργο και τον απολυμένο. Μάλιστα ζήτησαν να τεθεί ερώτημα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους σχετικά με το ότι, από τη στιγμή που απαλλάσσονται από τη φορολογία, δεν υποχρεούνται να πληρώνουν τον φόρο αλληλεγγύης. Αφού εισέπραξαν αρνητική απάντηση, απευθύνθηκαν στο υπουργείο Οικονομικών, σύμφωνα με την εφημερίδα «το Παρόν», ζητώντας την έκδοση εγκυκλίου η οποία να λέει ότι οι εφοπλιστές δεν υποχρεούνται στην καταβολή του φόρου αλληλεγγύης!
Και αν αυτός είναι ο «σεβασμός» που δείχνουν στην ίδια τους την πατρίδα, δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι κάποιοι Έλληνες εφοπλιστές πρωταγωνιστούν στην καταστροφή του περιβάλλοντος χωρών που βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Η «πρωτιά» που κατέκτησαν μαζί με τους Γερμανούς συναδέλφους τους, αφορά στη διάλυση παλαιών και τοξικών πλοίων με τη μέθοδο της προσάραξης σε κάποια από τις παραλίες της Νότιας Ασίας. Σύμφωνα με την οργάνωση Shipbreaking Platform, το 2013 συνολικά 85 εμπορικά πλοία ελληνικών συμφερόντων οδηγήθηκαν μετά το τέλος του κύκλου ζωής τους στην Ινδία, το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν.
Και το 2012, όμως, Έλληνες εφοπλιστές βρίσκονταν ξανά στην κορυφή της σχετικής λίστας, με 167 πλοία να έχουν προσαράξει στις ακτές της Νότιας Ασίας. Ο αριθμός αυτός αποτελεί σχεδόν τον μισό των συνολικών πλοίων που στάλθηκαν για διάλυση από Ευρωπαίους εφοπλιστές.
Αποτέλεσμα είναι να ρυπαίνουν τη θάλασσα τοξικά υλικά, βαρέα μέταλλα και οργανικά απόβλητα. Οι εφοπλιστές που επιλέγουν χώρες όπως το Πακιστάν, την Ινδία και το Μπαγκλαντές καθώς εκεί εφαρμόζονται πλημμελώς τα πρότυπα περιβαλλοντικής προστασίας, ξεφορτώνονται τα παλιά πλοία και έχουν και οικονομικό όφελος. Αυτό συμβαίνει καθώς μπορούν να πουλήσουν τα πλοία τους σε σημαντικά υψηλότερες τιμές σε τέτοιες εταιρείες διάλυσης, από αυτές που θα έπαιρναν, αν προτιμούσαν ασφαλείς εγκαταστάσεις ανακύκλωσης.
Στην «αμαρτωλή» αυτή διαδικασία εξυπηρετεί αν το προς διάλυση πλοίο βρίσκεται υπό σημαία χώρας εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως σημειώνει η «Shipbreaking Platform», είναι κοινή τακτική ένα πλοίο που ολοκληρώνει τον κύκλο της ζωής του, να εγγράφεται σε νηολόγια χωρών ανεκτικών στη μέθοδο διάλυσης μέσω της προσάραξης. Για παράδειγμα, τα 90 από τα 102 που στάλθηκαν το 2012 από Έλληνες εφοπλιστές στο Πακιστάν ήταν υπό σημαίες διαφορετικών κρατών.
Φαίνεται πως κάποιοι Έλληνες εφοπλιστές έχουν πολλούς λόγους να μην υψώνουν στα πλοία τους την ελληνική σημαία. Κερδίζουν από τους φορολογικούς παραδείσους των off-shore, επωφελούνται από τα προσαραγμένα πλοία στην Ασία και στην πατρίδα τους φωνάζουν «δεν πληρώνω» ούτε το 1% του φόρου αλληλεγγύης...
newsbomb
Εδώ, θα πει κάποιος, αρνούνται να πληρώσουν τον φόρο αλληλεγγύης, που πληρώνουν όλοι οι Έλληνες, από τον μεγαλοεπιχειρηματία, τον μισθωτό, τον συνταξιούχο μέχρι τον άνεργο και τον απολυμένο. Μάλιστα ζήτησαν να τεθεί ερώτημα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους σχετικά με το ότι, από τη στιγμή που απαλλάσσονται από τη φορολογία, δεν υποχρεούνται να πληρώνουν τον φόρο αλληλεγγύης. Αφού εισέπραξαν αρνητική απάντηση, απευθύνθηκαν στο υπουργείο Οικονομικών, σύμφωνα με την εφημερίδα «το Παρόν», ζητώντας την έκδοση εγκυκλίου η οποία να λέει ότι οι εφοπλιστές δεν υποχρεούνται στην καταβολή του φόρου αλληλεγγύης!
Και αν αυτός είναι ο «σεβασμός» που δείχνουν στην ίδια τους την πατρίδα, δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι κάποιοι Έλληνες εφοπλιστές πρωταγωνιστούν στην καταστροφή του περιβάλλοντος χωρών που βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Η «πρωτιά» που κατέκτησαν μαζί με τους Γερμανούς συναδέλφους τους, αφορά στη διάλυση παλαιών και τοξικών πλοίων με τη μέθοδο της προσάραξης σε κάποια από τις παραλίες της Νότιας Ασίας. Σύμφωνα με την οργάνωση Shipbreaking Platform, το 2013 συνολικά 85 εμπορικά πλοία ελληνικών συμφερόντων οδηγήθηκαν μετά το τέλος του κύκλου ζωής τους στην Ινδία, το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν.
Και το 2012, όμως, Έλληνες εφοπλιστές βρίσκονταν ξανά στην κορυφή της σχετικής λίστας, με 167 πλοία να έχουν προσαράξει στις ακτές της Νότιας Ασίας. Ο αριθμός αυτός αποτελεί σχεδόν τον μισό των συνολικών πλοίων που στάλθηκαν για διάλυση από Ευρωπαίους εφοπλιστές.
Αποτέλεσμα είναι να ρυπαίνουν τη θάλασσα τοξικά υλικά, βαρέα μέταλλα και οργανικά απόβλητα. Οι εφοπλιστές που επιλέγουν χώρες όπως το Πακιστάν, την Ινδία και το Μπαγκλαντές καθώς εκεί εφαρμόζονται πλημμελώς τα πρότυπα περιβαλλοντικής προστασίας, ξεφορτώνονται τα παλιά πλοία και έχουν και οικονομικό όφελος. Αυτό συμβαίνει καθώς μπορούν να πουλήσουν τα πλοία τους σε σημαντικά υψηλότερες τιμές σε τέτοιες εταιρείες διάλυσης, από αυτές που θα έπαιρναν, αν προτιμούσαν ασφαλείς εγκαταστάσεις ανακύκλωσης.
Στην «αμαρτωλή» αυτή διαδικασία εξυπηρετεί αν το προς διάλυση πλοίο βρίσκεται υπό σημαία χώρας εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως σημειώνει η «Shipbreaking Platform», είναι κοινή τακτική ένα πλοίο που ολοκληρώνει τον κύκλο της ζωής του, να εγγράφεται σε νηολόγια χωρών ανεκτικών στη μέθοδο διάλυσης μέσω της προσάραξης. Για παράδειγμα, τα 90 από τα 102 που στάλθηκαν το 2012 από Έλληνες εφοπλιστές στο Πακιστάν ήταν υπό σημαίες διαφορετικών κρατών.
Φαίνεται πως κάποιοι Έλληνες εφοπλιστές έχουν πολλούς λόγους να μην υψώνουν στα πλοία τους την ελληνική σημαία. Κερδίζουν από τους φορολογικούς παραδείσους των off-shore, επωφελούνται από τα προσαραγμένα πλοία στην Ασία και στην πατρίδα τους φωνάζουν «δεν πληρώνω» ούτε το 1% του φόρου αλληλεγγύης...
newsbomb
 |
.jpg)
.jpg)