Γιατί δεν έρχεται ποτέ όταν τον θέλω;

Βλέπω παντού γύρω μου ζευγάρια να φιλιούνται, να αγκαλιάζονται, να κάνουν όνειρα για το μέλλον τους.

Βρήκαν ο ένας τον άλλον, ερωτεύτηκαν και τώρα χαράζουν την δική τους κοινή πορεία. Στην άλλη πλευρά εγώ, μόνη μου σε ένα παγκάκι δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι: "Γιατί δεν έρχεται ποτέ όταν τον θέλω;"

Συνειδητοποιώ λοιπόν όσο περνάει η ώρα πως ο έρωτας και εγώ έχουμε πολύ κακό timing. Όταν νιώθω πως θέλω να ερωτευτώ, ο έρωτας όχι απλά δεν έρχεται αλλά είναι σαν να κοροϊδεύει μπροστά στα μάτια μου φωνάζοντας πως δεν θα έρθει ποτέ. Όταν πάλι επιδιώκω την μοναξιά, γίνονται ουρές κάτω από το σπίτι.

Αλλά, πάντα έτσι δεν ήταν? Ποτέ δεν έχεις κάτι την στιγμή που το θέλεις. Πάντα έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Αλλά πως μπορώ να πείσω τον εαυτό μου και να τον κάνω να καταλάβει πως δεν πρέπει να περιμένει τον έρωτα γιατί δεν θα έρθει ποτέ; Και αν έτσι, μ' αυτόν τον τρόπο σταματήσω να πιστεύω στον έρωτα; Και ποιος είναι αυτός που μπορεί να μου εγγυηθεί πως άμα σταματήσω να περιμένω τον έρωτα, εκείνος θα βρει τον δρόμο και θα έρθει;

Ίσως λοιπόν το σημαντικό να μην είναι η αναμονή του καινούριου έρωτα, αλλά η αποδοχή της μοναξιάς. Μπορεί να είναι σκληρή και άσχημη πολλές φορές. Ποιος θέλει να είναι μόνος του; Κανείς. Αλλά και ποιος θέλει να κάνει συνέχεια λάθος σχέσεις που καταλήγουν σε χωρισμό, ψυχολογική φθορά και κυρίως χάσιμο χρόνου, μόνο και μόνο από φόβο του να είναι μόνος. Ο έρωτας κάποια στιγμή θα έρθει. Μέχρι να έρθει μπορείς να ψάξεις τον εαυτό σου και να γνωρίσεις πως και ποιος πραγματικά είσαι. Και όταν το κάνεις αυτό, να είσαι σίγουρος πως ο έρωτας θα σου χτυπήσει την πόρτα!

dynamikhgynaika