Δέκα δικαιώματα του καθένα μας…
Τα δέκα δικαιώματα που έχουμε όλοι μας…
-Έχω το δικαίωμα να κρίνω τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου και να αναλάβω την ευθύνη για τις πράξεις μου. Η συμπεριφορά των άλλων μπορεί να έχει αντίκτυπο σε μένα, αλλά εγώ καθορίζω πώς επιλέγω να αντιδράσω σε κάθε κατάσταση. Άλλοι μπορεί να επηρεάσουν την απόφασή μου, αλλά η τελική επιλογή είναι δική μου.
-Έχω το δικαίωμα να μην προσφέρω δικαιολογία για τη συμπεριφορά μου. Δεν χρειάζεται να στηρίζομαι σε άλλους για να κρίνουν αν οι πράξεις μου είναι σωστές ή όχι. Άλλοι μπορεί να αναφέρουν τη διαφωνία τους για τις πράξεις μου, αλλά έχω τη δυνατότητα να αγνοώ τις προτιμήσεις τους ή να εργαστώ σε μια συμβιβαστική λύση. Μπορεί ακόμα να προσπαθούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά μου προσπαθώντας να με πείσουν ότι είμαι λάθος, αλλά ξέρω ότι εγώ είμαι ο τελικός κριτής
. -Έχω το δικαίωμα να μην είμαι υπεύθυνος για την εξεύρεση λύσεων στα προβλήματα των άλλων. Έχω την τελική ευθύνη για τη δική μου ψυχολογική ευημερία και ευτυχία. Μπορεί να αισθάνομαι ανησυχία και συμπόνια για τους άλλους, αλλά εγώ δεν είμαι υπεύθυνος για αυτούς και δεν έχω την ικανότητα να δημιουργώ την ψυχική σταθερότητα και την ευτυχία των άλλων. Αν οι ενέργειές μου έχουν δημιουργήσει προβλήματα σε άλλους έμμεσα, εξακολουθεί να είναι ευθύνη τους να έρθουν σε συμφωνία με τα προβλήματα και να μάθουν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.
-Έχω το δικαίωμα να αλλάξω γνώμη. Ως ανθρώπινο ον, τίποτα δεν είναι στη ζωή μου συνεχές ή άκαμπτο. Τα συμφέροντα και οι ανάγκες μου μπορεί να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου. Η δυνατότητα να αλλάζω τη γνώμη μου είναι φυσιολογική, υγιής και ευνοεί την προσωπική μου ανάπτυξη.
-Έχω το δικαίωμα να πω “Δεν ξέρω”. -Έχω το δικαίωμα να κάνω λάθη και να είμαι υπεύθυνος για αυτά. Το να κάνεις λάθος, είναι μέρος της ανθρώπινης κατάστασης. Οι άλλοι μπορεί να θεωρούν ότι τα λάθη μου είναι ασυγχώρητα, και ότι θα πρέπει να επανορθώσω. Αν το αποδεχθώ, η μελλοντική συμπεριφορά μου θα επηρεάζεται από τα λάθη του παρελθόντος μου, και οι αποφάσεις μου θα ελέγχονται από τις γνώμες των άλλων.
-Έχω το δικαίωμα να είμαι ανεξάρτητος από την γνώμη των άλλων. Θα ήταν εξωπραγματικό για μένα να περιμένω από τους άλλους να εγκρίνουν όλες τις πράξεις μου. Είναι απίθανο να απαιτώ την καλή θέληση ή τη συνεργασία των άλλων, προκειμένου να επιβιώσω. Μια σχέση δεν απαιτεί συμφωνία 100 τοις εκατό. Είναι αναπόφευκτο ότι οι άλλοι θα βλαφτούν ή προσβληθούν από τη συμπεριφορά μου κατά καιρούς. Είμαι υπεύθυνος μόνο για τον εαυτό μου, και μπορώ να αντέξω την περιοδική αποδοκιμασία από τους άλλους.
-Έχω το δικαίωμα να είμαι παράλογος στη λήψη αποφάσεων. Η λογική δεν μπορεί να προβλέψει πάντα τι θα συμβεί σε κάθε κατάσταση. Η λογική δεν είναι μεγάλη βοήθεια στην αντιμετώπιση των «θέλω», των κίνητρων και των συναισθημάτων. Ασχολείται γενικά με το “μαύρο ή άσπρο,” και δεν λειτουργεί πάντα αποτελεσματικά στις συναισθηματικές σχέσεις.
-Έχω το δικαίωμα να πω «Δεν καταλαβαίνω»
-Έχω το δικαίωμα να πω “Δεν με νοιάζει”. τ
ης Χρύσας Μπέκα – Ψυχολόγος/Ψυχοθεραπεύτρια
neaarxi.com
-Έχω το δικαίωμα να μην προσφέρω δικαιολογία για τη συμπεριφορά μου. Δεν χρειάζεται να στηρίζομαι σε άλλους για να κρίνουν αν οι πράξεις μου είναι σωστές ή όχι. Άλλοι μπορεί να αναφέρουν τη διαφωνία τους για τις πράξεις μου, αλλά έχω τη δυνατότητα να αγνοώ τις προτιμήσεις τους ή να εργαστώ σε μια συμβιβαστική λύση. Μπορεί ακόμα να προσπαθούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά μου προσπαθώντας να με πείσουν ότι είμαι λάθος, αλλά ξέρω ότι εγώ είμαι ο τελικός κριτής
. -Έχω το δικαίωμα να μην είμαι υπεύθυνος για την εξεύρεση λύσεων στα προβλήματα των άλλων. Έχω την τελική ευθύνη για τη δική μου ψυχολογική ευημερία και ευτυχία. Μπορεί να αισθάνομαι ανησυχία και συμπόνια για τους άλλους, αλλά εγώ δεν είμαι υπεύθυνος για αυτούς και δεν έχω την ικανότητα να δημιουργώ την ψυχική σταθερότητα και την ευτυχία των άλλων. Αν οι ενέργειές μου έχουν δημιουργήσει προβλήματα σε άλλους έμμεσα, εξακολουθεί να είναι ευθύνη τους να έρθουν σε συμφωνία με τα προβλήματα και να μάθουν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.
-Έχω το δικαίωμα να αλλάξω γνώμη. Ως ανθρώπινο ον, τίποτα δεν είναι στη ζωή μου συνεχές ή άκαμπτο. Τα συμφέροντα και οι ανάγκες μου μπορεί να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου. Η δυνατότητα να αλλάζω τη γνώμη μου είναι φυσιολογική, υγιής και ευνοεί την προσωπική μου ανάπτυξη.
-Έχω το δικαίωμα να πω “Δεν ξέρω”. -Έχω το δικαίωμα να κάνω λάθη και να είμαι υπεύθυνος για αυτά. Το να κάνεις λάθος, είναι μέρος της ανθρώπινης κατάστασης. Οι άλλοι μπορεί να θεωρούν ότι τα λάθη μου είναι ασυγχώρητα, και ότι θα πρέπει να επανορθώσω. Αν το αποδεχθώ, η μελλοντική συμπεριφορά μου θα επηρεάζεται από τα λάθη του παρελθόντος μου, και οι αποφάσεις μου θα ελέγχονται από τις γνώμες των άλλων.
-Έχω το δικαίωμα να είμαι ανεξάρτητος από την γνώμη των άλλων. Θα ήταν εξωπραγματικό για μένα να περιμένω από τους άλλους να εγκρίνουν όλες τις πράξεις μου. Είναι απίθανο να απαιτώ την καλή θέληση ή τη συνεργασία των άλλων, προκειμένου να επιβιώσω. Μια σχέση δεν απαιτεί συμφωνία 100 τοις εκατό. Είναι αναπόφευκτο ότι οι άλλοι θα βλαφτούν ή προσβληθούν από τη συμπεριφορά μου κατά καιρούς. Είμαι υπεύθυνος μόνο για τον εαυτό μου, και μπορώ να αντέξω την περιοδική αποδοκιμασία από τους άλλους.
-Έχω το δικαίωμα να είμαι παράλογος στη λήψη αποφάσεων. Η λογική δεν μπορεί να προβλέψει πάντα τι θα συμβεί σε κάθε κατάσταση. Η λογική δεν είναι μεγάλη βοήθεια στην αντιμετώπιση των «θέλω», των κίνητρων και των συναισθημάτων. Ασχολείται γενικά με το “μαύρο ή άσπρο,” και δεν λειτουργεί πάντα αποτελεσματικά στις συναισθηματικές σχέσεις.
-Έχω το δικαίωμα να πω «Δεν καταλαβαίνω»
-Έχω το δικαίωμα να πω “Δεν με νοιάζει”. τ
ης Χρύσας Μπέκα – Ψυχολόγος/Ψυχοθεραπεύτρια
neaarxi.com
.jpg)